ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ....ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΧΗΣ!

Ίσως να είμαι ο πλέον αναρμόδιος και ανάξιος να κρίνω το έργο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Ωστόσο, νομίζω ότι μπορώ να διακρίνω ότι υπήρξε φωτεινή εξαίρεση και παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας, έστω και αν δεν έχουμε όλοι τις ιδέες του.
Δε θα σταθώ στα προβλήματα υγείας του. Θα σταθώ όμως στον τρόπο που τα αντιμετώπισε μέχρι την τελευταία στιγμή. Σα να ήθελε να μας δείξει παραβολικά το πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε τη ζωή γενικότερα. Να μη μας παίρνει από κάτω και να σκεφτόμαστε ότι πάντα υπάρχουν καλύτερα και χειρότερα.
Ο δρόμος που χάραξε και η κληρονομιά που αφήνει είναι βαριά και πολύτιμα. Τόσο για εμάς τους απλούς ανθρώπους όσο και για το διάδοχό του. Ποτέ άλλοτε η Εκκλησία δεν είχε μία τόσο ριζοσπαστική, δυναμική και μοντέρνα προσέγγιση των προβλημάτων του κόσμου, όσο επί των ημερών του Χριστόδουλου.
Ίσως γι΄αυτό να πολεμήθηκε όσο κανένας άλλος θρησκευτικός ηγέτης στην Ελλάδα. Και τούτο διότι δε συμβιβάστηκε....δε σιώπησε....και δεν κρύφτηκε πίσω από την ιερατική ασυλία του αξιώματός του. Βγήκε στο δρόμο, ενδιαφέρθηκε για τον κόσμο σθεναρά, δημιούργησε υποδομές για τους αδυνάτους και δεν κράτησε ποτέ την άποψή του για τον εαυτό του. Τη μοιράστηκε με όλους μας, ανεξάρτητα αν συμφωνούσαμε ή όχι με τις ιδέες του. Ήταν ο πιο γήινος από όλους και ο πιο προσιτός από όλους!
Ακόμα και η κρίση που ξέσπασε με τα παραεκκλησιστικά σκάνδαλα, αντιμετωπίστηκε από τον ίδιο με πραότητα και ολύμπια ψυχραιμία, αν και, πράγμα που θα το ήθελα προσωπικά, είχε τα περιθώρια και την ανοχή του κόσμου να καθαρίσει τη βρώμα και τη δυσωδία με πολύ πιο δυναμικό τρόπο. Προτίμησε να τους αφήσει να ξεμπροστιαστούν από μόνοι τους...ας είναι και έτσι!
Αυτός ήταν, στα μάτια μου, ο Χριστόδουλος!
Ελπίζω ο συνεχιστής του, όποιος και αν είναι, να σεβαστεί το έργο του και να γίνει καλύτερος από αυτόν...με έναν όρο: Να μην επιτρέψει ποτέ στα λαμόγια και τους φαρισαίους του χώρου της Εκκλησίας να σηκώσουν κεφάλι.